Franz Idzikowski - ulubiony nauczyciel Joanki Gryzik ...

​

Do roku 1858, a więc przez wiele lat po śmierci jej dobroczyńcy, Carla Godulli, Joanka Gryzikówna przebywała na pensji w klasztorze u sióstr urszulanek we Wrocławiu.

Została tam celowo ukryta przez swego prawnego opiekuna, radcę Maximiliana Schefflera - po serii gróźb ze strony siostrzeńców Carla, uważających, że to im należy się cały majątek po nim oraz po nieudanej próbie otrucia dziewczynki.

Scheffler pamiętał doskonale, iż za życia Carl planował kształcić Joankę właśnie tam, u sióstr we Wrocławiu.

Urszulanki, choć sowicie opłacane, nie miały z panienką Joanką łatwo: bowiem Godulla w aneksach testamentowych zawarł wyraźne wskazówki, czego należy nauczyć jego "Generalerbin", wyłączną spadkobierczynię.

A więc dziewczyna, zamiast wyszywać różane wzory na tamborku, malować, muzykować i poznawać reguły wzorowego prowadzenia domu przyszłemu mężowi, uczyła się czegoś zupełnie odmiennego, wręcz niespotykanego: kilku języków obcych, zasad kierowania zasobami ludzkimi w wielkim przedsiębiorstwie, budowy i funkcjonowania kopalń i hut, cech bogactw naturalnych pod ziemią, sposobów ich wydobywania, wreszcie złożonych zasad buchalterii (księgowości), meandrów finansowości, czy reguł rządzących rynkami kapitałowymi...

Niesamowity program edukacyjny autorstwa Carla Godulli, rozłożony na lata! Ten człowiek był geniuszem i w tej sferze.

​

Przez wiele lat do klasztoru przychodził na prywatne lekcje z Joanką pewien nauczyciel.

Szczególny nauczyciel, dzięki któremu Joanka starannie i systematycznie poszerzała swoją wiedzę - i robiła to z wielką chęcią.

Nazywał się Franz Idzikowski.

Pochodził ze Śląska, urodził się w roku 1817 w Paruszowicach niedaleko Rybnika.

Był kapitanem rezerwy w armii pruskiej, z wykształcenia archiwista. Napisał obszerne, drobiazgowe monografie dotyczące Opola i Rybnika.

W roku 1844 został zatrudniony jako nauczyciel historii i łaciny w renomowanym Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu.

I tu zapewne wypatrzył go Max Scheffler, szukający kilka lat później dobrego rechtora dla Joanki.

Odtąd Franz Idzikowski tuż po zakończeniu swoich codziennych lekcji z gimnazjalistami u “św.Macieja” (chłopcami - bo dziewcząt nie przyjmowano!), biegł prosto do klasztoru, do Joanki.

Jej niekłamany zapał do nauki, do zgłębiania wiedzy, a także ujmujące usposobienie i urok osobisty sprawiły, że bardzo szybko stała się jego ulubioną uczennicą. Z radością odpowiadał na jej zainteresowania i zachęcał do dalszych pytań.

​

Mimo obopólnej sympatii jego pedagogiczne zadanie nie było wcale łatwe; z jednej strony systematycznie rozwijał w dziewczynie ciekawość świata, ale równocześnie uczył ją wszystkiego tego, co musiała wiedzieć, by już wkrótce stać się prawdziwą damą, przy niemal równoczesnym wdrażaniu się w umiejętność zarządzania tak potężnym koncernem przemysłowym, iż jego rozmiary samemu nauczycielowi po prostu nie mieściły się w głowie.

Jak się okazało, Joanna, późniejsza hrabina Schaffgotsch, w obu tych zadaniach sprawdziła się świetnie.

Ale tu nie kończy się opowieść o jej dobrym, mądrym nauczycielu, panu Idzikowskim.

​

Na początku 1867 roku do hrabiny dotarła wieść o przejściu pana Idzikowskiego na emeryturę.

Ponieważ tak mu się jego pracowite życie ułożyło, że nie miał czasu na własną rodzinę - nie ożenił się i nie miał dzieci - Joanna natychmiast zaprosiła go do Kopic.

Tu w wielkiej, przebogatej bibliotece pałacowej znalazła dlań ekscytującą pracę archiwistyczną: miał spróbować przymierzyć się do napisania monografii “Państwa Kopickiego”.

Wzruszony Idzikowski, gdy tylko minęło mu pierwsze osłupienie na widok stylowej sali rycerskiej w pałacu, a w szczególności mieszczących się tam zasobów bibliotecznych, zabrał się natychmiast do roboty - do rzetelnego uporządkowania unikatowego księgozbioru i jego skatalogowania.

​

Joanna i jej mąż Hans hrabia Schaffgotsch traktowali pana Idzikowskiego jak bliskiego ich sercu członka rodziny.

Mieszkał z nimi w kopickim pałacu aż do swej śmierci w roku 1874.

​

 

Z cyklu "ŚRODY Z GABRIELĄ KAŃTOR", czyli pisarką, autorką m.in. dylogii "Śląski Kopciuszek" i "Pani na Kopicach".

Przygotowała Gabriela Anna Kańtor - strona autorska. Portret Franza Idzikowskiego pochodzi ze strony www.poznajhistorie.pl

​

▷Jeśli korzystasz z /lub udostępniasz mozolnie zebrane i opublikowane przeze mnie tutaj informacje, uszanuj proszę moją pracę/mój czas i podaj źródło, czyli linka/adres mojej strony. Będę Ci za to bardzo wdzięczny :) 

​

​

© kopice.org 

Ostatnia aktualizacja 27 maja 2024